شخصيت هايي که در داستان جاي خالي سلوچ حضور دارند عبارت اند از  : سلوچ، مرگان، عباس، ابراو، هاجر، مولا امان، علي گناو،سالار، كربلايي دوشنبه و …

• سلوچ : شوهر مرگان و پدر عباس و ابروا و هاجر است که به علتي نامعلوم – البته با جلو رفتن داستان علت اين ناپديد شدن تا حدودي روشن مي شود – ناپديد مي شود،سلوچ در داستان به صورت مستقيم حضور ندارد ولي از روي  ماجراهايي که در طول داستان اتفاق مي افتد مي توان به شخصيت سلوچ پي برد

• مرگان : مادر خانواده است که در زمان ناپديد شدن شوهرش دشواري هاي زندگي به گردن او مي افتد و سعي مي کند براي فرزندان خود شغلي دست و پا کند تا در تامين هزينه هاي روزمره کمک خرج او شوند . سختي هاي تامين معاش از يک طرف و حرف و حديث هاي اهالي بد نظر روستا از طرف ديگر موجب آزردگي خاطر مرگان و فرزندانش مي شود ، البته ناگفته نماند مرگان و فرزندانش به شنيدن اين حرف و حديث ها عادت کرده اند و گاهي با شنيدن اين صحبت ها به سادگي از کنار آن عبور مي کنند

• عباس : پسر بزرگ خانواده که به گونه اي شخصيت منفي داستان نيز مي باشد . عباس بعد از ناپديد شدن پدر ، نه تنها کمکي به اهالي خانواده نمي کند بلکه با قماربازي و ي هايش، باري بر بارهاي اعضاي خانواده مي افزايد و بعد از اتفاقي که در اثناي داستان برايش مي افتد به يک انسان گدا صفت تبديل مي شود که چشم از اندک امکانات مانده براي خانواده نيز بر نمي دارد

• هاجر : دختر مرگان و سلوچ، با اينکه سن و سال کمي دارد برخلاف ميل باطني به عقد علي گناو ميانسال در مي ايد.

• کربلاي دوشنبه : پيرمردي که به ديگران پول قرض مي دهد و در عوض از انها سود مي گيرد ، مدتيست عروسش او را از خانه بيرون کرده و جايي براي زندگي ندارد ،به همين دليل، هم سفره ي خانواده مرگان مي شود . البته بعد از مدتي ابروا او را از خانه بيرون مي کند

سلوچ به معناي کوچ ساليانه اي است که عشاير در مناطق کوهستاني انجام مي دهند ، در واقع سلوچ ترکيبي از دو کلمه سال و کوچ مي باشد يعني سلوچ = سال + کوچ . اين اسم با توجه به حضور سلوچ در پايان داستان اسم با معنايي به نظر مي رسد

مرگان – براي تلفظ صحيح کسره زير ميم گذاشته شود – در فرهنگ کرمانجي منطقه خراسان، به معناي کشنده شکار يا مرگ آفرين براي شکار است .البته محمود دولت آبادي در مورد نام مرگان مي گويد :
زماني که کودک بوده از پدر و مادر خود و گهگاهي از ديگران نام مرگان را مي شنيده ، پدرش معتقد بود که مرگان به معناي کشنده شکار است .و اين نام در ذهن کودکانه دولت آبادي تاثيري ويژه گذاشته بود و هرگاه در گفتگوها در مورد توانايي زن صحبت مي شد ، در نظرش، مرگان يک نام که در برگيرنده همه توانايي ها بود، مي آمد

زمينج : نام روستايي که که اتفاقات داستان در آن رخ مي دهد . محمود دولت آبادي در مورد انتخاب نام زمينج براي روستا مي گويد
زمينج اسمي غير واقعي است که از ترکيب کلمه زمين با حرف ج ايجاد شده( زمين + ج )، علت افزودن حرف جيم هم به خاطر ايجاد يک حالت گيرايي در آن است ، همانند کلمات چنگک و قلاب

ابروا : نويسنده کتاب در مورد مي گويد :
معمولا برخي اسامي به قرينه اسم واقعي شخص براي او ساخته مي شود و معمولا برخي اشخاص با توجه به رفتار و قد وقواره هر فرد ، براي او لقب هايي مي سازند ، همانند شخصيت عباس در اين داستان که بعد از افتادن در چاه ،به او لقب پشمال داده مي شود. ابروا هم از اين دست اسامي است .نويسنده گمان مي برد که اسم واقعي ابروا ، ابراهيم باشد